Klasztorny wirydarz (tajemnica 8)

Często biegając po szkolnym boisku na lekcji wychowania fizycznego, czy na przerwie widzimy duży ceglany budynek dawnego kościoła. Jest to dzisiejsze Muzeum Architektury, które w zasadzie zajmuje dwa budynki - wspomniany kościół i przylegający do niego, niewidoczny z boiska, klasztor Ojców Bernardynów.

Budynek ten jest zbudowany w stylu gotyckim, w latach 1462 - 1505. Zamieszkali w nim mnisi, ale nie nacieszyli się długo swoim nowym klasztorem. W wyniku reformacji, w 1522 roku, rada miejska podjęła decyzję o wyrzuceniu zakonników z miasta. W budynku klasztornym urządzono szpital, a kościół dalej peełnił swoje funkcje. Kiedyś okolice naszej szkoły, w tym szkolne boisko były gęsto zabudowane, dlatego przy kościele funkcjonowała ewangelicka parafia dla tzw. Nowego Miasta. 

Dzisiejsze muzeum powstało w 1965 roku i posiada w swych zbiorach 25 tysięcy obiektów, wystawia stale około pięciuset z nich. Wchodząc do środka dostrzegliśmy liczne detale architektoniczne, plany, mapy, rysunki, szkice, modele, fotografie, zabytki rzemiosła związanego z architekturą, a także modele Wrocławia z okresu średniowiecza i z XIX wieku.

W środku dawnego klasztoru jest wirydarz, czyli piękny ogród otoczony murami budynku. To właśnie on jest największą tajemnica budynku, schowaną przed oczami przechodniów. Jeżeli chcecie zobaczyć to miejsce, to warto wybrać się tutaj w środę, np. po lekcjach. Wówczas wstęp do Muzeum jest bezpłatny!

To już koniec naszego cyklu o tajemnicach okolic szkoły!

Dziękujemy Wam za uwagę!

Odcinek opracował:

Marcin Fornala